Aseksualizm (inaczej aseksualność) to orientacja seksualna, którą charakteryzuje nieodczuwanie pociągu seksualnego wobec innych osób. Niektórzy uznają go też za brak orientacji seksualnej. Nie jest to zaburzenie. Osoby aseksualne zwykle nawiązują relacje (także intymne), ale nie przywiązują wagi do aspektu seksualnego i uprawianie seksu nie jest dla nich ważne. Takie osoby stanowią około 1 procenta społeczeństwa. Znakiem osób aseksualnych jest odwrócony trójkąt, którego wierzchołek ma oznaczać brak pociągu seksualnego, a takie osoby często określają się mianem „asa”.
- Aseksualizm to orientacja seksualna, w której osoba nie odczuwa pociągu seksualnego wobec innych,
- Aseksualizm nie jest zaburzeniem i osoby aseksualne stanowią około 1% społeczeństwa,
- Znakiem osób aseksualnych jest odwrócony trójkąt,
- Część osób aseksualnych uprawia seks, ale nie jest to ważne dla nich i może być motywowane potrzebą bliskości lub zaspokojenia partnera/partnerki.
Czy aseksualizm oznacza brak seksu?
Może wydawać się to oczywiste. Jednak część osób aseksualnych uprawia seks. Wynika to z potrzeby bliskości czy też zaspokojenia partnera/partnerki i sprawienia mu przyjemności. Oznacza to, że niektóre osoby aseksualne wiążą się z osobami nieaseksualnymi i prowadzą aktywne życie seksualne. Co więcej, osoby aseksualne są zdolne do osiągnięcia orgazmu. Osoby aseksualne mogą również decydować się na masturbację. Są też osoby, które w ogóle nie chcą uprawiać seksu. Jest to kwestia indywidualna.
Czy aseksualizm się leczy?
Warto zaznaczyć, że aseksualizm jest trwałym nieodczuwaniem pociągu seksualnego, który według większości ekspertów ma charakter wrodzony. Jeżeli ktoś nie czuje potrzeby seksu przez krótki okres czasu, a wcześniej ją odczuwał to niekoniecznie jest aseksualny, a brak popędu może mieć inne źródło. W takim przypadku można zdecydować się na wizytę u lekarza w celu poprawy swojego libido. W przypadku osób aseksualnych nie jest możliwe rozbudzenie popędu na skutek jakichś kuracji bądź terapii. Takie praktyki mogą wywoływać u osób aseksualnych dyskomfort, a nawet cierpienie. Same z siebie nie odczuwają potrzeby zmiany swojego stosunku do seksu. Ewentualna frustracja związana z aseksualizmem ma zwykle źródło w presji ze strony społeczeństwa, znajomych, rodziny czy partnera/partnerki. Dlatego nie należy stosować nacisku na osoby nieodczuwające pociągu seksualnego, a raczej starać się je zrozumieć i akceptować.
A co z życiem uczuciowym? Większość osób aseksualnych choć nie odczuwa potrzeb seksualnych jest zainteresowana romantycznymi relacjami i ma potrzebę emocjonalnej zażyłości. Aseksualność nie jest równoznaczna z aromantycznością. Takie osoby mogą się zakochać i odczuwać fascynację drugą osobą. W przypadku osób aseksualnych udane i satysfakcjonujące związki są w pełni możliwe. Podstawą budowania takiego związku jest oczywiście wzajemna komunikacja i informowanie się o swoich potrzebach bądź ich braku.
