Niedobór cynku w organizmie wpływa negatywnie na poziom testosteronu, a w konsekwencji na przyrost masy mięśniowej i sprawność seksualną mężczyzn. W pożywieniu mikroelement ten występuje stosunkowo rzadko – konieczna staje się więc dobrze opracowana dieta lub suplementacja. Cynk ma także wiele innych cennych właściwości zdrowotnych. Należą do nich np. wpływ na system odpornościowy organizmu (w tym np. na ograniczenie zapadalności na przeziębienia i inne infekcje wirusowe) oraz na stan skóry, włosów i paznokci. Jest istotny także dla osób starających się o dziecko, gdyż obok sprawności seksualnej stymuluje wytwarzanie spermy i wpływa na jej jakość.
- Niedobór cynku w organizmie może mieć negatywny wpływ na poziom testosteronu, a w konsekwencji na przyrost masy mięśniowej i sprawność seksualną mężczyzn,
- Cynk występuje rzadko w pożywieniu, dlatego ważna jest odpowiednio zbilansowana dieta lub suplementacja tego mikroelementu,
- Cynk ma również wiele innych korzystnych właściwości zdrowotnych, takich jak wpływ na system odpornościowy i stan skóry, włosów i paznokci.
Cynk a wytwarzanie testosteronu
Wiele produktów, które zawierają duże ilości cynku (np. ostrygi) uważa się słusznie za afrodyzjaki. Nawet nieznaczne niedobory cynku u mężczyzn powodować mogą hipogonadyzm, zaburzenie funkcjonowania układu rozrodczego, z którym wiąże się nieprawidłowe wydzielanie hormonów płciowych oraz niepłodność. Zaburzenie to występuje powszechnie u mężczyzn w podeszłym wieku. Zmniejszony poziom testosteronu pod wpływem niedostatecznej ilości cynku w pożywieniu jest częsty także u młodych mężczyzn – zwłaszcza u osób aktywnych fizycznie (w czasie aktywności ruchowej zapasy cynku zużywają się szybciej, co więcej jest on usuwany z organizmu wraz z potem).
Do wytwarzania testosteronu konieczna jest prawidłowa ilość cynku przyjmowana codziennie w pożywieniu. Nie znaczy to jednak, że bardzo wysokie dawki tego mikroelementu spowodują znaczny wzrost poziomu testosteronu. Cynk nie jest działającym automatycznie stymulatorem wydzielania hormonów płciowych, ale jednym z wielu czynników, pod wpływem których powstają one w organizmie. Przyjmowanie cynku ma na celu przede wszystkim zapobieganie jego niedoborom – niedobory te występują przy tym często, gdyż cynk jest stosunkowo rzadkim mikroelementem.
Przeprowadzone dotąd badania naukowe nie precyzują, ile cynku należy przyjmować w celu zwiększenia poziomy testosteronu. Zaleca się więc przyjmowanie go w górnych wartościach typowego zapotrzebowania dobowego dla dorosłych mężczyzn, a więc około 30 miligramów na dobę. Zapotrzebowanie to może pokryć częste spożywanie podrobów, jajek i owoców morza, a także mięsa, ryb i nabiału. W pożywieniu pochodzenia roślinnego cynk występuje rzadko – do jego dobrych źródeł roślinnych należą kasza gryczana oraz pestki słonecznika i dyni. Istotne jest, aby roślinne źródła cynku zawsze łączyć z białkiem zwierzęcym. Spożywanie białka zwiększa wchłanianie tego mikroelementu. Korzystniejsze jest przy tym przyjmowanie cynku wieczorem. Przyjmowanie bardzo dużych dawek cynku jest natomiast zbędne i może spowodować znaczne szkody zdrowotne.
Mechanizm wpływu cynku na wytwarzanie testosteronu
Sam mechanizm wpływu cynku na wytwarzanie testosteronu jest bardzo złożony. Na wpływem cynku na syntezę testosteronu trwają wciąż intensywne badania naukowe. Do tej pory ustalono, że cynk jest przede wszystkim czynnikiem transkrypcyjnym, wiążącym DNA i aktywującym syntezę białek. Jest także aktywatorem kilkuset enzymów, do których należą również enzymy wpływające bezpośrednio na syntezę hormonów płciowych. Cynk oddziałuje przede wszystkim na znajdujące się w jądrach komórki Leydinga, w których testosteron produkowany jest pod wpływem innych hormonów, takich jak lutropina i renina. Badania wykazały, że przyjmowanie 30 mg cynku dziennie w okresie sześciu miesięcy zwiększa poziom testosteronu ze 180 do 222 ng/dL. Oznacza to, że wpływ cynku na poziom testosteronu jest bardzo znaczny. Jego przyjmowanie jest ważne tak u młodych mężczyzn, u których często występują jego niedobory związane z wysiłkiem fizycznym, jak i u mężczyzn w podeszłym wieku, u których powszechnie występuje hypogonadyzm.
